U Indii na łąkach rośnie pigwowiec. Jeszcze nie miał okazji pięknie się rozwinąć zbytnio przycinany przez kozy. Po przesadzeniu do ogródka to się zmieni na plus :)
Pigwa i pigwowiec mają podobne nazwy, ale to nie jest ta sama roślina. Pigwa to biało kwitnące nieduże drzewo, pigwowiec zaś to krzew obsypany najczęściej czerwonymi kwiatami.
Pigwa i pigwowiec są mylone, bo mają podobne nazwy. Różnią się pokrojem, wielkością, barwą kwiatów. Które z nich posadzić w ogrodzie?
Pigwa pospolita (Cydonia oblonga). Według niektórych legend to owoc pigwy skusił Ewę. Starożytni Grecy i Rzymianie poświęcili go Afrodycie i Wenus. Pochodzi z Azji, ale dobrze rośnie też w Europie. Ma pokrój krzewulub drzewa i wysokość nawet 8 m (u nas osiąga zwykle 2-3 m). Jej szerokoeliptyczne liście na wierzchu są ciemnozielone, od spodu szaro omszone. Kwitnie późną wiosną, w końcu maja lub na początku czerwca. Kwiaty mają średnicę około 5 cm, są jasnoróżowe lub białe. Większość jej odmian nie zapyla się własnym pyłkiem, trzeba więc sadzić dwie odmiany kwitnące jednocześnie.
Owoce o kształcie jabłka lub gruszki początkowo są omszone, później pokryte woskowym nalotem. Dojrzewają w październiku. U niektórych odmian mają masę nawet 1 kg. Po zerwaniu powinny kilka dni, a nawet tygodni poleżeć w domu. Zmieniają wówczas barwę z zielonej na żółtą i wydzielają przyjemny aromat. W naszym klimacie pigwa może przemarzać, nie nadaje się więc do uprawy w sadach, ale dobrze rośnie w przydomowym ogrodzie, w ciepłym osłoniętym miejscu. Potrzebuje gleby żyznej i próchnicznej, o lekko kwaśnym odczynie, zasobnej w wodę (ma płytki system korzeniowy).
Pigwowiec (Chaenomeles). Uprawiane są trzy jego gatunki: japoński (Chaenomeles japonica), okazały(Chaenomeles speciosa) i pośredni (Chaenomeles x superba). Są to krzewy ozdobne i użytkowe, wysokości od 1 do 2 m. Ozdobne są jego różnokolorowe kwiaty – czerwone, różowe lub pomarańczowe, pojawiające się w kwietniu-maju. Owoce o średnicy 2-5 cm są, podobnie jak u pigwy, aromatyczne, bogate w witaminę C i pektyny, niezdatne do spożywania na surowo, nadają się do przetworów. Pigwowce mają małe wymagania – dobrze rosną w przeciętnej glebie, w miejscach słonecznych lub półcienistych. Są odporne na suszę i mróz (w duże mrozy część pędów może przemarzać, ale po przycięciu krzew wypuszcza nowe). Jedynym koniecznym zabiegiem pielęgnacyjnym jest przycinanie. Pigwowce należy formować po kwitnieniu – usuwać pędy z miejsc zagęszczonych a także najstarsze, rozrośnięte gałęzie. Można rozmnażać je z nasion lub przez odkłady.
Owoce pigwy i pigwowca różnią się wyglądem, ale mają podobne właściwości. Oba nie nadają się do jedzenia tuż po zerwaniu, są bardzo twarde i wymagają przetworzenia. W przepisach zazwyczaj brak rozróżnienia między tymi gatunkami owoców, choć wiadomo, że te z pigwowca są mniejsze, ale bardziej aromatyczne. Jednych i drugich używa się do przygotowywania konfitur, nalewek, kompotów, dżemów, galaretek, ze względu na oryginalny smak i aromat oraz bogactwo witamin (mają wielokrotnie więcej witaminy C niż cytryna). Można je dodać do mięsa, kiszonej kapusty, ciasta. Mają też zastosowanie w lecznictwie – działają ochładzająco, kojąco, powlekająco i rozmiękczająco. Pomagają w stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i żołądka, a zewnętrznie w gojeniu stanów zapalnych spojówek, odmrożeń, zajadów, hemoroidów. Surowcem leczniczym są także nasiona pigwy łagodzące dolegliwości żołądkowe.
Pigwa pospolita (Cydonia oblonga). Według niektórych legend to owoc pigwy skusił Ewę. Starożytni Grecy i Rzymianie poświęcili go Afrodycie i Wenus. Pochodzi z Azji, ale dobrze rośnie też w Europie. Ma pokrój krzewulub drzewa i wysokość nawet 8 m (u nas osiąga zwykle 2-3 m). Jej szerokoeliptyczne liście na wierzchu są ciemnozielone, od spodu szaro omszone. Kwitnie późną wiosną, w końcu maja lub na początku czerwca. Kwiaty mają średnicę około 5 cm, są jasnoróżowe lub białe. Większość jej odmian nie zapyla się własnym pyłkiem, trzeba więc sadzić dwie odmiany kwitnące jednocześnie.
Owoce o kształcie jabłka lub gruszki początkowo są omszone, później pokryte woskowym nalotem. Dojrzewają w październiku. U niektórych odmian mają masę nawet 1 kg. Po zerwaniu powinny kilka dni, a nawet tygodni poleżeć w domu. Zmieniają wówczas barwę z zielonej na żółtą i wydzielają przyjemny aromat. W naszym klimacie pigwa może przemarzać, nie nadaje się więc do uprawy w sadach, ale dobrze rośnie w przydomowym ogrodzie, w ciepłym osłoniętym miejscu. Potrzebuje gleby żyznej i próchnicznej, o lekko kwaśnym odczynie, zasobnej w wodę (ma płytki system korzeniowy).
Pigwowiec (Chaenomeles). Uprawiane są trzy jego gatunki: japoński (Chaenomeles japonica), okazały(Chaenomeles speciosa) i pośredni (Chaenomeles x superba). Są to krzewy ozdobne i użytkowe, wysokości od 1 do 2 m. Ozdobne są jego różnokolorowe kwiaty – czerwone, różowe lub pomarańczowe, pojawiające się w kwietniu-maju. Owoce o średnicy 2-5 cm są, podobnie jak u pigwy, aromatyczne, bogate w witaminę C i pektyny, niezdatne do spożywania na surowo, nadają się do przetworów. Pigwowce mają małe wymagania – dobrze rosną w przeciętnej glebie, w miejscach słonecznych lub półcienistych. Są odporne na suszę i mróz (w duże mrozy część pędów może przemarzać, ale po przycięciu krzew wypuszcza nowe). Jedynym koniecznym zabiegiem pielęgnacyjnym jest przycinanie. Pigwowce należy formować po kwitnieniu – usuwać pędy z miejsc zagęszczonych a także najstarsze, rozrośnięte gałęzie. Można rozmnażać je z nasion lub przez odkłady.
Owoce pigwy i pigwowca różnią się wyglądem, ale mają podobne właściwości. Oba nie nadają się do jedzenia tuż po zerwaniu, są bardzo twarde i wymagają przetworzenia. W przepisach zazwyczaj brak rozróżnienia między tymi gatunkami owoców, choć wiadomo, że te z pigwowca są mniejsze, ale bardziej aromatyczne. Jednych i drugich używa się do przygotowywania konfitur, nalewek, kompotów, dżemów, galaretek, ze względu na oryginalny smak i aromat oraz bogactwo witamin (mają wielokrotnie więcej witaminy C niż cytryna). Można je dodać do mięsa, kiszonej kapusty, ciasta. Mają też zastosowanie w lecznictwie – działają ochładzająco, kojąco, powlekająco i rozmiękczająco. Pomagają w stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i żołądka, a zewnętrznie w gojeniu stanów zapalnych spojówek, odmrożeń, zajadów, hemoroidów. Surowcem leczniczym są także nasiona pigwy łagodzące dolegliwości żołądkowe.
http://m.wymarzonyogrod.pl/zakladanie-ogrodu/owoce-i-warzywa-w-ogrodzie/pigwa-i-pigwowiec-czy-ta-sama-roslina,29_1531.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zapraszam na warsztaty permakulturalne na moim Rancho :)